Zonnetje.
Beetje wind.
Maar verder…ziet het er naar uit, dat het een mooie dag wordt.
Graadje of 20…dus mouwloos.
Maar…daar krijgt ze spijt van.
Goed, dat er een vest meegaat, vandaag.
We zijn er van uitgegaan dat vandaag – zondag immers – alles wel dicht zou zijn.
En dus hadden we een mooie autorit gepland.
We gaan het gebied van de muurtjes èn het National Park of Conamora bekijken.
De muurtjes, ja….dat komt door de afscheidingen tussen de landgoederen, hier.
Allemaal opgestapelde stenen, die kilometers muurtjes vormen.
Het wordt vandaag een ritje van – pak weg –
Maar….dan staan we ook weer voor het hotel.
We moeten dan een flink stuk van het National Park Conemara meekrijgen.
En natuurlijk weer een indruk krijgen van de kust langs de Galway Bay.
Eerst douchen.
En baard trimmen.
Shit….trimmer vergeten.
Dat wordt ofwel alles d’r af…dan wel goochelen met mes en kam.
Hanny besluit voor het laatste.
Want anders zit ze een week niet naast me….grootspraak..!!!
Maar….juist…het wordt mes en kam.
Rond een uurtje of tien rijden we.
TT heeft zijn opdrachten weer gekregen en we worden weer keurig langs Ierse wegen geleid.
Nou ja….keurig….
Na Headford is-t-ie even van de kaart.
En stuurt ons een weg op, waarvan zelfs wij ons achter de oren krabben.
Dit is toch geen weg meer..?
Als je hier een tegenligger tegenkomt, dan zijn de rapen gaar..!!
Voor ons staat ook al iemand met zijn auto, die zich ten einde raad bij wijze van spreken de haren uit het hoofd trekt.
Wij passeren hem en rijden door over deze steeds smaller worden de weg.
En het valt ons op, dat ze zelfs drempels in de weg hebben aangelegd.
Drempels..!!! Voor wie, in godsnaam..??
En dan…. – TT is helemaal de weg kwijt en begint onzin uit te slaan - staan we ineens voor een prachtig kasteel…
Dit is het kasteel Ashford en tegelijkertijd het meest luxe hotel van Ierland.
En zeg nou zelf….het heeft wel wat…:
Hier logeer je vorstelijk.
Waarvoor dan natuurlijk ook vorstelijk “geschoven” moet worden (met bankbiljetten of goldcard….)
Wij weten met de auto de uitgang weer te vinden en komen terug op een weg, die we een kwartier geleden ook al gezien hadden.
TT stuurt ons weer dezelfde weg op.
En als we naar ‘m luisteren, dan komen we natuurlijk in de vicieuze cirkel terecht..!
En dat willen we niet.
We vloeken dus even naar TT en gaan onze instincten achterna.
En dat blijkt later voortreffelijk gewerkt te hebben.
TT herstelt zich….weet zijn – en daarmee onze – plaats weer.
En we kunnen verder.
Door wat dorpjes, waar de kerk een grote afname kent.
We moeten erg voorzichtig rijden, daar….vanwege de vele auto’s van de kerkgangers….
Over enkele heuvels of kleine 4de categorie bergjes.
En over erg smalle wegen.
Waar de kwaliteit ernstig van ter discussie staat.
De auto heeft er zichtbaar onder te lijden.
Wij ook….we worden behoorlijk heen en weer geslingerd.
Goed geluimd trekken we verder en komen steeds meer in de buurt van het verste punt van vandaag: Clifden.
Een plaatsje op het puntje van dit schiereilandje, waar we besluiten even uit te stappen.
’t Is immers al weer rond twaalven en dus hebben de spieren enige beweging verdiend.
En een kopje koffie/thee is overigens ook geen overbodige luxe.
’t Is weer zo’n stadje, waarvan we denken, dat we er al enkele gezien hebben.
Winkelstraat, waar iedereen doorheen geleid wordt (’t is immers de hoofdweg), met gelukkig voldoende parkeergelegenheid.
En omdat het zondag is, hoeft er niet betaald te worden.
Dat steelt gelijk onze harten.
Heerlijke stadjes zijn dit.
Die willen aan de zondagaanbidders geen voordeel hebben.
De winkeliers hebben dit kennelijk in de gaten….want bijna alles is open.
Clifden blijkt een kunstzinnig stadje met wat terrasjes en…..
Traditionele muziek.
Daar in de verte horen we de klanken van een viool en een harmonica.
Derwaarts, dus….
En op het – te kleine - terras van een restaurant zitten enkele mensen de zondagochtend echt traditioneel Iers te maken.
Wat we tot nu toe in nog geen enkele kroeg vonden, treffen we hier.
Wij staan er bij en genieten.
Fantastisch en applaus klinkt ruim na elke song.
Wij gaan op enig moment aan de wandel en treffen een aantal leuke shops.
In een van die shops kopen we zelfs een t-shirt voor Herman en ons souvenir.
De traditionele Ierse fluit.
We gaan door en komen weer terug op het punt, waar de muziek ons in de oren klinkt.
We kiezen het terras van de concurrent, omdat we daar buiten kunnen zitten en de muziek tot ons kunnen nemen.
Tegelijk met kopje koffie en een kopje thee.
Op enig moment is het natuurlijk tijd om verder te gaan.
We doen nog even een mooie winkel aan waar we souvenirs zien voor Sibel en Irene…
Hij krijgt een andere route en is duidelijk in zijn hum…..
We trekken verder door Conamora en zien fascinerende uitzichten.
De moeite meer dan waard.
Rond 16:30 uur komen we weer terug in Galway.
Krijgt de auto een plekje in de parkeergarage en snellen we naar de bar.
Hier is de bar in de ban van de halve finale Hurling.
Een spel, wat eigenlijk een kruising is tussen hockey en rugby.
Wat ontzettend snel over het (TV)scherm vliegt en wat menige reactie van de kijker ontlokt.
De rood-witten blijken achteraf gewonnen te hebben en de goegemeente kan zich daar kennelijk uitstekend in vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten